nie widzisz bo nie patrzysz

Co czują młodzi ludzie, którzy zmagają się z depresją, zaburzeniami odżywania czy fobią społeczną? Sporo już wiemy - o objawach, przyczynach, leczeniu. Szukamy możliwości, aby jak najlepiej pomóc. Ale czy słyszymy, co dzieci chcą nam powiedzieć?  “Jest mi trudno. To, że się czasem śmieję, nie oznacza, że wszystko jest u mnie w porządku. Często Cię okłamuję, mówiąc, że boli mnie głowa, a tak naprawdę nie mam sił lub boję się wyjść z łóżka. Nie mówię ci prawdy, bo boję się niezrozumienia i oceny . To, że przytyłam nie oznacza, że jestem zdrowa. Nawet gdy wydaje się że unikam ludzi to tak naprawdę właśnie wtedy najbardziej potrzebuję czyjejś obecności… W tej chorobie potrzeba człowieka, zrozumienia i pomocnej dłoni, nie obojętności i słów: "weź się w garść" . Jest mi przykro, gdy wypominasz mi wszystkie błędy oraz to, że muszę brać leki aby prawidłowo funkcjonować. Wyjście na spotkanie ze znajomymi do pubu czy na kręgle to dla mnie wejście na Mount Everest,