nie widzisz bo nie patrzysz

Powrót  do domu po krótkim wypadzie wakacyjnym. I przychodzi informacja o śmierci dwóch znajomych. Jeden odebrał sobie życie, drugi zachorował. Nie mogę znaleźć sobie miejsca. Smutek miesza mi się z nostalgią. Coraz trudniej tu żyć, coraz ciężej wracać. Klimat ostatnich wydarzeń na marszu równości w Białymstoku - dostatecznie przygnębia, budzi gniew, zabiera spokój.  Tym mocniej, gdy wracasz z miejsc, gdzie ludzie po prostu żyją. Nie nienawidzą się, mają dla siebie miłe słowo, a jeśli nie, to uśmiech. Miasta są dla ludzi, zwierząt i dba się o przyrodę. Kiedy zadasz pytanie czy do galerii handlowej możesz wejść z psem otrzymasz odpowiedź, że oczywiście, tylko zadbaj o bezpieczeństwo swojego czworonożnego przyjaciela na ruchomych schodach. Miejskie drzewa mają swoje tabliczki z numerami, bo oprócz tego, że są podlewane, to niektórym trzeba podać lekarstwa. I dobrze, żeby każde podwórko, choćby najmniejsze, miało jedno drzewo.  Bo tak lepiej, bo cień, bo powietrze, bo ptaki... Tak